share...

A joy does not become real,
until you share it,
with someone dear..
A joy, so small,
like blooming of a May-flower,
or a star blinking for a moment,
and rushing down to the earth...

Share a tear,
and it becomes a dew-drop,
perching on a blade of the green grass..
and blowes the soft wind,
warm and damp, like a breath,
of a waiting lover......

सख्‍या...

आपली, आपली म्‍हणताना,
माणसे दुरावत गेली,
आली, आली म्‍हणताना,
सांज ढळत गेली..

बघता-बघता मातीची,
नाळ तुटत गेली,
घट्‍ट धरलेल्‍या हातातून,
बोटे सुटत गेली..

न कळलेली, नात्‍यांची,
कोडी सुटत गेली,
वरवरची, चमकदार,
बेगड उडत गेली..

तुझी वाट पाहता-पाहता,
पापणी शिणत गेली,
सारा अंधार दाटताना,
आशाही मावळत गेली....

सख्‍या...

हास्‍य जरि ओठात माझ्‍या,
हास्‍य ते ना अंतरी,
जाणिशी ना तू मनीं?...

रंग तू काही दिले,
रंग मी माझे दिले,
परि चित्र ना ते रंगले...

दीप प्रीतीचे सख्‍या रे,
कापरासम क्षणिक जळले,
काही न मागे राहिले...

वाट स्‍वप्‍नांची सुगंधी,
गर्द हिरवी, मखमली,
अन्‌,उमलली प्रीतीफुले...

चालु जाता मी सुखाने,
हाय,हिरवाळीतुनी,
किती डंख पायी लागले...

यातनांनी पोळलेल्‍या,
पावलांना नि मनाला,
प्रेम कधि ना लाभले....