संवाद...
सूत्रधार मला म्हणाला-
चल हं लवकर,आता रंगभूमीवर तुझ्या प्रवेशाची वेळ झाली.
कपडेपटात तुझ्यासाठी कपडे ठेवले आहेत,ते घाल..
मी बघितले,तर तिथे दोनच कापडाचे तुकडे होते.
मी म्हटले-हे दोन, एवढेच??
सूत्रधार म्हणाला- हो,तेवढेच घाल.एक छातीला,एक कमरेला...
हल्ली एवढेच घालतात....
या आधीच्या प्रवेशात घातले होतेस की,वेगवेगळे कपडे..
कधी वल्कले,कधी पानेफुले....
एकदा,राणी एलिझाबेथचा झगा घातला होतास..
तीन दासी होत्या,त्याचा घोळ धरायला......
पेशवाईत शालू,शेले,दागिने,घालून वाकली होतीस......
हे मागच्या प्रवेशातील लाल आलवण....
आयुष्यभर...sorry...प्रवेशभर पांघरलंस......
या वेळी,हे इतकंच घाल....
मग मी ते लावून/लेवून रंगभूमीकडे निघाले....
तो धावत माझ्या मागे आला,नि म्हणाला-अगं,हा रुमाल!!
हा विसरुन कसं चालेल??
-घाल वल्कले,नाहीतर पानेफुले..
-झगा,आलवण,नाहीतर शालूशेले..
पण,डोळे पुसायला रुमाल तर लागेलच!!
मला आठवला,पांचालीला साड्या पुरविणारा श्रीकृष्ण....
तिच्यापासून माझ्यापर्यंत,सगळ्यांचे डोळे ओले.....
मी म्हंटलं- तर मग कोरडे ठक्क का करीत नाहीस,आमचे डोळे??
मी बघितले,तर तो निश्चल..त्याचे डोळे सजल...
मग,मी त्याला डोळे पुसायला रुमाल दिला,
आणि रंगभूमीकडे निघाले...कोरड्या डोळ्यांनी!!
चल हं लवकर,आता रंगभूमीवर तुझ्या प्रवेशाची वेळ झाली.
कपडेपटात तुझ्यासाठी कपडे ठेवले आहेत,ते घाल..
मी बघितले,तर तिथे दोनच कापडाचे तुकडे होते.
मी म्हटले-हे दोन, एवढेच??
सूत्रधार म्हणाला- हो,तेवढेच घाल.एक छातीला,एक कमरेला...
हल्ली एवढेच घालतात....
या आधीच्या प्रवेशात घातले होतेस की,वेगवेगळे कपडे..
कधी वल्कले,कधी पानेफुले....
एकदा,राणी एलिझाबेथचा झगा घातला होतास..
तीन दासी होत्या,त्याचा घोळ धरायला......
पेशवाईत शालू,शेले,दागिने,घालून वाकली होतीस......
हे मागच्या प्रवेशातील लाल आलवण....
आयुष्यभर...sorry...प्रवेशभर पांघरलंस......
या वेळी,हे इतकंच घाल....
मग मी ते लावून/लेवून रंगभूमीकडे निघाले....
तो धावत माझ्या मागे आला,नि म्हणाला-अगं,हा रुमाल!!
हा विसरुन कसं चालेल??
-घाल वल्कले,नाहीतर पानेफुले..
-झगा,आलवण,नाहीतर शालूशेले..
पण,डोळे पुसायला रुमाल तर लागेलच!!
मला आठवला,पांचालीला साड्या पुरविणारा श्रीकृष्ण....
तिच्यापासून माझ्यापर्यंत,सगळ्यांचे डोळे ओले.....
मी म्हंटलं- तर मग कोरडे ठक्क का करीत नाहीस,आमचे डोळे??
मी बघितले,तर तो निश्चल..त्याचे डोळे सजल...
मग,मी त्याला डोळे पुसायला रुमाल दिला,
आणि रंगभूमीकडे निघाले...कोरड्या डोळ्यांनी!!
posted by sushama at 2:49 AM
2 Comments:
Smt.Sushamaji Namskar
Tumchya kavita aavadlya. Orkutchya madhyamatun aapli olakh zali. Me tumcha blog baghitla. Kahi kavita apratim aahet- jashi hi kavita. Me internetla naveen aahe. Itar thikani far changlya kavita nahee sapdlya. Ya kavitesarkhyach tumchya Pachola ya shirshakachya kavita chhan aahet. Chotya chotya itar kavitahee apratim aahet.
Tumcha blog baghitla ani me maza blog karayla ghetlay. Blog karnyabddal kaheech maheet navhte. Tumchyamule he shakya zalay. Manahpurvak aabhar.
Ek chotishee adchan yete 'rya' he jodakshar- ya chya aadhichi aadvi regh sapadli nahee.
Punha ekda manahpurvak aabhar!
Aapla
Vinayak Pandit
aapan aaplya blog lekhanache shrey mala dile,ha mala ugich mothepana..
aapan marathi lihayla konti site waparta?..mi chhahari.com waparte..
tyaat r press kela ki sampoorna barakhadi yete..ardhe akshar pan yete..jamel aaplyala..thanks again
Post a Comment
<< Home