तेव्हांच...
होइल जिवाची घालमेल, खाशील कितिक खस्ता,
कडे-खांद्यावर बाळाला घेऊन, तुडवशील ऊन-पावसाचा रस्ता..
तुझ्याच हाडा-मांसाचा तो, जेव्हां नाही पुसणार तुला,
तेव्हांच तुला समजेल, की काय वाटले असेल मला.....
जिवाचा आटापिटा, रक्ताचं पाणी करशील,
आपण ऊन-वारा सोसत, त्याच्यासाठी सावली बनशील,
जेव्हां मोठा होइल, तेव्हां जुमानणार नाही तुला,
जेव्हां पंख फुटतील, तेव्हांच शिंगंही फुटतील त्याला,
जन्माला घालून मेहेरबानी केलीस, हेच तोही सुनावेल तुला,
तेव्हांच तुला समजेल, की काय वाटले असेल मला.....
कडे-खांद्यावर बाळाला घेऊन, तुडवशील ऊन-पावसाचा रस्ता..
तुझ्याच हाडा-मांसाचा तो, जेव्हां नाही पुसणार तुला,
तेव्हांच तुला समजेल, की काय वाटले असेल मला.....
जिवाचा आटापिटा, रक्ताचं पाणी करशील,
आपण ऊन-वारा सोसत, त्याच्यासाठी सावली बनशील,
जेव्हां मोठा होइल, तेव्हां जुमानणार नाही तुला,
जेव्हां पंख फुटतील, तेव्हांच शिंगंही फुटतील त्याला,
जन्माला घालून मेहेरबानी केलीस, हेच तोही सुनावेल तुला,
तेव्हांच तुला समजेल, की काय वाटले असेल मला.....
2 Comments:
फारच छान . जीवनाचं हे वास्तव कसं समजलं ग तुला एव्हढ्यात ?
let go!!
then u wont get hurt so often.
its the new mantra which appealed the most to me...wat say.
Post a Comment
<< Home