सख्‍या...

हात तव हातात धरुनी, चालले मी कुठवरी,
ज्ञात ना व्‍यवहार इथले, ओळखीची न ही नगरी..

नागमोडी वाट हिरवी, नदीकिनार्‍याशी वळे,
अन्‌ उमटलेली तीवरी, मम मेंदीभरली पाउले..
वनी,उपवनी येथ फुलली, विविध रंगांची फुले,
आणि पुष्‍करिणीत अवतरले, सुरम्‍यचि नभ निळे..

सोनसळी रे किरण रविचे, अरुणरंगी रंगले,
पारिजाताच्‍या तळी, केशर सुगंधी सांडले..
कोकिळेच्‍या पंचमाने, नीज अवनीची खुले,
अन्‌ गर्भरेशमी पदर, वार्‍यासंगतीने सळसळे..

कमलपाशी गुंतलेले, भृंग होती मोकळे,
अन्‌ गुणगुणत गीते नवी, मधुप्राशनी बघ दंगले..
ऊन मध्‍यान्‍हातले, हळवे मुलायम भासले,
प्रेम विश्‍वासाचिया रे, संगतीने कोवळे....

पाखरांच्‍या कलरवें, मी नेत्र जेव्‍हां उघडिले,
कोण तू,अन्‌ कुठली नगरी? स्‍वप्‍न केवळ पाहिले..
एकलीच मी, तुडविते रे वास्‍तवाची जंगले..
स्‍वप्‍न ठेवुनी लोचनी, अन्‌ माळुनी अग्‍निफुले....