सखे...

रुसुनी तू गेलीस तेव्हां, जलधार कोसळत होती,

अपमानित नेत्रीं माझ्या, आसवेही तरळत होती..



दूर दूर रस्त्यावरती झाडेही निथळत होती,

अन स्वप्नांची रांगोळी, पाण्यात विरघळत होती....




अन तीव्र लहर वाऱ्याची छेडिता पारिजाताला,

शाल शुभ्र, खांद्यावरुनी, हळुवार ओघळत होती....




घनगर्द, सांवळ्या मेघां, बिजलीने कातरताना,

वेदनाच जणू मेघाची, जलरुपीं कोसळत होती....




माझ्याही मनांतरी सखये, अशी स्मृतिवृष्टी होताना,

दूरात मनाच्या क्षितिजीं, चंद्रकोर उजळत होती....